Uitmiddeling van piekspanningen

Het voorbeeld bestaat uit een eenvoudige plaat opgelegd op vier ondersteuningen in interne knopen. Deze ondersteuningen stellen bijvoorbeeld kolommen voor.

Deze plaat wordt lineair berekend met het eigengewicht als enige belastingsgeval.

De resutlaten voor het wapeningsmoment aan de bovenzijde mx, D+ tonen de verwachte piekwaarden ter hoogte van de steunpunten.

De piekwaarden kunnen op verschillende manieren worden verlaagd.

In eerste instantie worden de ondersteuningen verend gemaakt.

We kiezen voor een middellingsstrook met een lengte en breedte van 2m. De richting waarin gemiddeld wordt kan je ingestellen op beide richtingen. In de referentiehandleiding vindt u ook een uitgebreide uitleg terug over het gebruik van de middellingsstroken (met voorbeeld).

Om aan te geven dat de middelingsstrook in rekening wordt gebracht bij de weergave van de resultaten, moet je in het eigenschappenvenster van de resultaten ook het vakje "middeling van pieken" aanvinken.

Het resultaat ziet er dan uit als volgt:

 

De middelingsstroken helpen om de piekwaarden te middelen, maar als je het resultaat nog steeds niet accuraat genoeg vindt kan je de steunpunten modeleren als oppervlakteondersteuningen in plaats van puntondersteuningen (aangezien de kolommen geen punten zijn, maar een oppervlak hebben).

Om dit te doen moet er subregios in de plaat worden gemaakt op de positie van de de kolommen. Aan deze subregio wordt vervolgens een ondergrond toegekend. U kunt de juiste stijfheidseigenschappen aan de ondergrond toekennen, berekend uit de stijfheid van de kolom. Ten slotte moeten de puntondersteuningen nog verwijderd worden.

Dit hebben we in dit voorbeeld toegepast op één van de vier ondersteuningen om het verschil aan te tonen.

 

 

Merk op dat de piekspanningen niet langer optreden.

Het werken met verende bedding ipv puntondersteuning levert dus een model op dat dichter bij de realiteit ligt. Het optreden van piekspanningen wordt hierdoor ook fel verminderd.